Recenzja książki serii Świat Przeistoczonych - Tom 1: "Bez prawa do błędu" – Wasilij Machanienko
Wasilij Machanienko powraca z nową serią LitRPG, ponownie wprowadzając czytelników do świata, w którym granice między grą a rzeczywistością zacierają się w dramatyczny sposób. Po sukcesie „Drogi Szamana” autor serwuje nam „Świat Przeistoczonych”, którego pierwszy tom, „Bez prawa do błędu”, to intensywna mieszanka futurystycznej akcji, elementów survivalu i dynamicznego rozwoju postaci.
Gra, która staje się rzeczywistością
Fabuła książki opiera się na koncepcji mobilnej gry rzeczywistości rozszerzonej, przypominającej popularne „Pokemon GO” czy „Wiedźmin: Pogromca Potworów”. Początkowo wygląda to jak zwykła rozrywka – użytkownicy eksplorują świat i zdobywają doświadczenie poprzez swoje smartfony. Sytuacja zmienia się diametralnie, gdy pełna wersja gry wchodzi w życie – okazuje się, że rzeczywistość w dosłownym sensie splata się z wirtualnym światem. Niektórzy ludzie zmieniają się w potwory, a ci, którzy przetrwali, muszą nauczyć się zasad nowego ładu, by ocalić siebie i swoich bliskich.
Bohaterowie i ich droga do przetrwania
Głównym bohaterem jest Mark Dervine, student, który po śmierci rodziców opiekuje się młodszą siostrą, Wiewiórką. Mark, podobnie jak tysiące innych graczy, podejmuje wyzwanie nowej gry. Początkowy entuzjazm szybko ustępuje miejsca brutalnej rzeczywistości – rozgrywka wymaga nie tylko zręczności i sprytu, ale również bezlitosnej walki o przetrwanie. Postać Marka wpisuje się w klasyczny schemat „od zera do bohatera” – z początku przeciętny chłopak, dzięki determinacji i szczęściu, wyrasta na kluczowego gracza w świecie gry. Na swojej drodze spotyka także innych uczestników – w tym doświadczonego Grusta, który wnosi do fabuły elementy taktyczne i militarne.
LitRPG w pełnej krasie
Machanienko, jako doświadczony twórca LitRPG, w pełni wykorzystuje atuty gatunku. Mechanika gry przenika każdą stronę książki – od poziomów doświadczenia, poprzez zdobywanie atrybutów, aż po możliwość podnoszenia statystyk poprzez wirtualne ulepszenia. System progresji postaci jest ciekawy, choć momentami uproszczony do granic możliwości – Mark zdobywa kolejne moce i umiejętności w tempie, które może wywołać lekką dezorientację u bardziej wymagających czytelników.
Interesującym zabiegiem jest sposób zdobywania wirtualnej waluty – monety można zarobić na przykład poprzez robienie zdjęć martwym przeciwnikom, co jest wyraźnym mrugnięciem oka w stronę absurdalnych mechanik znanych z niektórych gier mobilnych.
Tempo akcji i narracja
Akcja toczy się w zawrotnym tempie, nie pozostawiając zbyt wiele miejsca na głębszą analizę psychologiczną postaci. Fani nieustającej akcji będą zachwyceni – bohaterowie nieustannie walczą, rozwijają się i podejmują kolejne misje. Machanienko posługuje się narracją pierwszoosobową, co pozwala lepiej wczuć się w sytuację Marka. Jednak momentami brakuje nieco głębszego rozwinięcia emocji i przemyśleń bohatera – Mark, choć sympatyczny, nie wyróżnia się szczególną charyzmą.
Styl i wydanie
Książka została napisana w przystępnym, dynamicznym stylu, co sprawia, że czyta się ją błyskawicznie. Wydanie stoi na wysokim poziomie – estetyczna okładka dobrze oddaje klimat powieści, a elementy interfejsu gry (np. powiadomienia, karty postaci) są graficznie wyróżnione, co dodaje książce atrakcyjności wizualnej.
Podsumowanie
„Bez prawa do błędu” to dynamiczna i pełna akcji powieść, która z pewnością przypadnie do gustu fanom gier oraz gatunku LitRPG. Nie jest to literatura zmuszająca do głębokich refleksji, ale jeśli ktoś szuka ekscytującej i intensywnej rozrywki, to znajdzie ją tutaj w pełni. Machanienko potrafi przykuć uwagę czytelnika i mimo pewnych uproszczeń, serwuje historię, która wciąga i pozostawia z niedosytem.
Dla miłośników gier i futurystycznych światów – pozycja obowiązkowa. Dla pozostałych – ciekawa odskocznia od klasycznej literatury rozrywkowej.
Fan strategicznych gier komputerowych, Władcy Pierścieni i Więźnia Labiryntu! Stary od urodzenia.